Acayip Bişey!!!

Yollar  uzun. Araç eski. Yaş geçmiş. Kızıldağ dik mi dik. Masmavi gök yüzü yerini alaca karanlık bir meydana bırakmıştı. Kuşlar sessiz, kuşlar sakin. Kuşlar, sükutun çığlıklarını haykırıyor… Vakit akşam. Beyaz gelinliğinden beri dünya…

Sıcaklık, çay tadında. Sıcaklık, bisküvi kıvamın da. Leylak kokusunu andıran meltem. İpek yumuşaklığında ki rüzgar…

Akşamın alaca karanlığı.. . Vakit, henüz bitmiş. İçime bir ürpertidir ki düştü. Adı; sessizlik… dağların ihtişamı. Bir birlerine meydan okuyan heybetli kayalar.

Biliyor musun, yanlızlık; adı konulmamış bir korku mu demek? 

Duyuyor musun? Az ötede kuşlar ötüyor. Bir birlerine şiir okuyorlar. Güller mi gazel olmuş yoksa bülbüller mi dilsiz? Hafiften rahatlıyorum. Bir iki adım attım. Ayağım takıldı, tökezledim… Korktum. Kendimi telkin etmeye çalıştım. Ama olmadı; korku iliklerime kadar işlemiş bütün letaifelerim nasibi almış. Korkuyorum…

Gece karanlık örtüsüne bürünmüş… Birşeyler belirdi. İlk yıldız… İlk adımı attım. Yürüdüm.. karanlık çığlık çığlığa. Yollar uzun, yollar yokuş. Biraz yorgunluk belirdi. Sakin bir yer aradım. Az ötede bir taş. Karanlıktan zor beliriyor. Biraz daha yürüdüm. Çöktüm. Çamurdu ayakkabılarım. Yerler gündüz vakti ıslanmış fark edemedim.

Ay belirdi. Dolunay. Bir çigara yaktıp. Ciğerlerim özlemiş! Bir yudum çektim. Öksürük tuttu. Lanet olsun nereden aldım. Kırdım attım.

Kırıldım aldığıma…